bir kaybedenin başarı hikayesi part 2

(bkz: devam)

eve geldim yatağa uzanıp kül tablasına yeltendim bir sigara yaktım. tavana boş gözlerle bakarken bir şeyler karaladım yanımdaki bloknota.

tam zamanı artık be oğlum nereye kadar böyle dolaşılır ki !kendini havalı mı zannediyorsun bir şey değilsin sen alan hala annenden para alıyorsun!

8 yıllık gitarını 6 yıllık deri çantasını hala kullanan biri olarak tahmin ettiğiniz üzere değişimle aram pek iyi değil. öncelikle bir soruya açıklık getirelim :
değişim nedir panpalar ?

değişim aslında bize hep rasyonel olarak gösterilen olaylar bütünün acımasız yüzüdür. değişim daima saklanan işin daha çok prestij kısmıyla öne çıkarılan bir zaman oyunu değil midir özünde ? değişim bize hep harkulade olarak yansıtıldı tarihler boyunca, insan hayatının özünde yer etmiş asıl trajedi gözlerden ırak diyarlara itelendi. değişim kazanmak değildir, değişim hep daha iyiye giden mutluluklara açılan türlü çiceklerle süslenmiş afyonlanmış kafalarla girdiğimiz bir kapı değildir, değişim kaybettiklerimizdir asla geriye alamayacaklarımızdır değişim bizden zamanın acımasızca aldıklarına karşılık verdiği teselli armağanıdır.

her şey değişir hayatımızda yer eden ne varsa, bu rasyonel tutumun içindeki karanlık diyarın fahişeleri önümüze kimi zaman sosyolojik kimi zaman ekonomik kimi zaman küreselleşen dünyanın adi bir ilizyonu olarak sunulur. değişim ikinci hayata başlamak için her daim acımasız bir kamçı olmuştur. özel hayatınızda terk edilirsiniz bir şeyler değişir, babanız ölüp anneniz yaşlanır bir şeyler değişir, gözünüzü kapattığınızda hatırladığınız çocukluk artık size ait değildir, her geçen saniye bir şeyler değişir ve sizi yeniliklere zorlayan bu evrensel hukuk yasası aslında tüm bu fiyasko içinde hadi yapabilirsin diye kulağınıza sinsice fısıldar.