gece gece cidden okuyacak olan varsa gelsin

o gece beni en çok üzen şeyse bi kat aşağıda acaba kapıyı açıcaklar mı ? veya arkamdan biri gelicek mi bana bakmaya diye kendi kendime beklemiş olmam. kimse açmadı o gibik kapıyı amk. elimde kumbaramla bozuk sokak lambasının altında oturdum yaklaşık 1 saat. gözlerim bizim evin pencerelerindeydi. annem camı açmış beni arıyordu kapkaranlık sokakta. bazende babam bakıyordu perdenin arkasından. onları o halde bırakıp ayrılıyorum bizim sokaktan. telefonum falanda olmadığından rahatça fink atıyorum sokaklarda.

yürümek ve temiz hava almak iyi geliyor ama elbiselerim ıslak oldugundan biraz üşüyorum. kafamı toplayınca bi parka girip ışık olan bi yerde kumbaramdan paralarımı çıkarıyorum. kumbaramın içindeki tüm paralar asosyalliğimin bir hediyesiydi o gece.5 yıllık lise hayatımda en falza 10 kez kantine gitmiş bi liseli olarak tüm paramı bu kumbarada toplardım.tek giderimde kola, cips falan oldugundan rahat bi 100-150 tl çıkıyor kumbaramdan.

o geceki amacım sadece evdekileri biraz korkutmak.eve asla dönmemek gibi birşeye zaten ne cesaretim ne de zütüm yeterdi amk. bunu yapıcak kadar cesareti nerden buldum onada şaşırmıştım sonraki günlerde...