atatürkün dini görüşü

Şimdi kitabı okurken ilgimi çekti birebir aktarıyorum beyler.

DiN konusunda Atatürk'ün tam anlamiyle lâik olduğu söylenebilir. Kimsenin inancına karışmaz. Dindar kişilere saygı gösterir. Yobaz­lara, softalar çok kızar,din kavrdıbının sömürülmesine izin vermezdi. Allah ve Peygamber konuları, Atatürk"ün yanında tartışma konusu yapılamazdı.O"nun için dindar bir adam denemez.Bir gece sofra Peygamber üzerine bir konu açılmıştı. Atatürk"ün dindar olmadığını bilenler,O"na yaranmak için Peygamber", küçültür şekilde konuşmalar yapıyorlardı. Atatürk,bu konuşmalardan sıkıldığını belli etti. Elini masaya indirerek:

— Bu bahsi kapatın... Peygamber'leri küçültmek
isterseniz kendiniz küçülürsünüz... Dedi.

Atatürk Harbiye'de okurken, abdestsiz olarak top­tan namaza giderlermiş. Ordu"ya katıldıktan sonra da cehpeye koşmaktan namaz kılmağa vakit bulamamış. Anlattıklarına göre I I . Abdülhamit'e genç subaylar el öpmeğe gelirmiş. Padişah el vermez, bir
paçavra sallar, gelenler onu öperlermiş.Bir gün hu­zura genç bir subay çıkmış. Paçavra falan öpmemiş.Bir selâm çakıp, soldan geçmiş. Padişah :

— Kim bu adam?» Diye sormuş.

— Mustafa Kemal... Demişler.
— Sürün bu adamı...

Abdülhamid O'nu sürünce bir Cuma namaza gider.Hem de alayla. Sultan Hamid'in Yıldız Sarayına gi­dişi gibi...

Cumhuriyet'in ilânından sonra din ve devlet işle­rini birbirinden ayırınca rahat bir nefes almıştı.Lâik­liği çevresindekilere de aşılamağı başarmıştı. Benim,yanında bulunduğum süre içinde hiç namaz kılmadı. Oruç ta tutmadı. Ramazanlarda içki içer, fakat Kadir gecesi ağzına katresini koymazdı. Kadir geceleri sofra bile kurdurmazdı. Saygısı büyüktü. Bazan Mevlût din­lediği de olurdu. Miraç bölümünde «Göklere çıktı Mus­tafa» denince gözleri yaşarırdı.O zaman hemen ko­lonya zütürürdük.
inanışı samimiydi. Bence Allah'a inanıyordu.Öyle «Allah» derdi ki yalnız kalınca, O'nun gibi kimse diyemez. Herkes çekilip yapayalnız kalınca gökyüzüne bakar, kendi kendine «Allah» derdi. Böyle gü­zel «Allah» diyen adam yoktur.