bir druid çırağının öyküsü

beni çıışıon hemen yanıdna duvara yasladı, kapıyı yavaşça açıp hole baktı "Kimse yok." dedi beni bilgilendirmek için kendi başımda hareketlenmeye çalıştım fakat işin komiği nefes alamama olayı gittikçe dahada ilerliyordu, nefes problemi gittikçe kendini ortaya çıkartıyor derin derin aldıüım nefes şekli elijarı dahada acelee ettiriyordu. Hemen beni kolumndan tutup hızlı bir şekilde koridorun öbür tarafıan geçirip bir odanın kapısının önünde durduk, kapıyı çalıd. Kapı açıldı, beni içeriye tanıamdığım bir kadın aldı. Elijar kapıın önünde durup "Burada bekle geliyorum." dedi. Kadın kapıyı kapattı, beni yatağın yanına zütürüp oturttu

ilk soruus "sen warwick misin?" oldu. Kafamı yavaşça aşağı yukarıya salladım ve sessiz cevabıma sesli bir ekleme yaptım "Nefes alamıyorum."

kadın hemen içeriye gidip içecek birşeyler almaya gitti, eldiğinde soğuk sıvı bulunduran bir şişe ile geri geldi. Şişe okadar soğuktu ki küçük otel dolabından çıkarmasıan rağmen birden bire şişede terleme başlamışt, küçük küçük damlacıklar oluşmuştu. "Bunu iç." dedi ne olduğunu tam anlayamadığım şeyi bana gösteiyordu hala "Ne bu?" dedim tekrar zarzor bir şekilde, "Seni rahatlatacak birşey." dedi ve üzerime doğru ittirdi, elinden almamaı bekliyordu fakat ben şhiçbir şekilde almayı düşünmüyordum "Ne bu?" dedim tekrar zor nefes alış verişimi aldırmadan "Seni, rahatlatacak, birşey.(!)" diye tekrarladı heceleye heceleye. "Onun bana ne olduğunu söylemezsen içmicem.", "O zaman yavaş yavaş acı çekip ölmeye ve kalbinin durmasına hazırlanabilirsin."