cok güzel bir amlı hikayesi anlatiyorum

Sınavım mükemmel olmasa da iyi geçmişti. tek isteğim istanbul’u kazanabilmek ve burada yaşamaya devam etmekti. sınavdan sonra dayımla gidecektim ve olanları anlatacaktım. ancak sınavdan çıkar çıkmaz babam aradı. dayım beni babamın evine bıraktı. dayımı ne zaman istersem arayabiliceğimi biliyordum. son zamanlarda dayıma karşı oluşan baba kız hissi bana güç veriyordu.

babamın canının sıkkın olduğu çok belliydi. ama hiç açmadı konuyu. sınavımı sordu, tebrik etti, karısı da aynı şekilde. ben girdim konuya,
baba dedim, ben artık seninle yaşamak istemiyorum
olmaz öyle şey nereye gidiceksin tarzında hiç ciddiye almadan konuşmaya başladı. ben yükselttim sesimi.
dayım alıcak beni yarın dedim, sınav sonuçları belli olana kadar onlarda kalıcam.
yetmezmiş gibi bir de Zeliha konuşuyordu şimdi, ne dediği bile anlaşılmıyordu, geveliyordu.
odama gittim, dayımı aradım, kızım dedi, sen bana annenin emaneti, hatırasısın. ‘istediğin kadar kal bizimle, alıcam yarın akşam seni’