hakan

3 yıl olmuş dost. dile kolay söylemesi.. peki beraber geçirdiğimiz onca yıl ne olacak şimdi. hayatın acıması yok işte…
zaten hiçbir şey eskisi gibi değil artık kardeşim. hepimiz apayrı insanlar olduk ve dağıldık . dağılmayada mahkumduk . sen gittikten sonra başka bir 4. bulamadık hiçbir eğlencemize.. kimimiz çalışmaya , kimimizde okula başladı , kimimizde askere gitti senin gibi. Ama onlar döndü işte , korkardım ya dönemezler diye sen gibi.. keşke sende dönebilseydin , erken varabilseydik , yetişseydik… ama yetişemedik… oysa sen bize hep yetişirdin. Hep korurdun bizi , büyüğümüzdün ağabeyimizdin sen bizim.. mahcubuz sana karşı hep , yetişemedik. kolundan tutup getiremedik . tabutunu verdiler bize…o sevdiğin sakızlardan aldım yine , getireceğim. hiç merak etme…
iyisindir umarım abim .. ben hiç iyi değilim ama hiçbir şeyi unutamıyorum çünkü . zor geliyor böyle yaşamak.. sağım solum hatta önüm arkam da acıyor bu aralar. aklıma geliyorlar sürekli , ne kadar kendimi kandırsamda..sen olsaydın böyle olmazdım , olmazdık eminim.. paylaşırdık acılarımızı yediğimiz, içtiğimiz her şeyi paylaştığımız eski günlerdeki gibi..
bunları neden yazıyorum biliyor musun kardeşim , bunları yüzüne söyleyecek , anlatacak ve dertleşecek kimsem yok bugün yanımda…bunları buraya yazıyorum çünkü sonra dönüp dönüp bakacağım bunlara ve unutmayacağım seni diğer vefasızlar gibi.ama olsun onlarda severdi seni.. zamanla unutuyorsun işte her şeyi ama ben seni unutmayacağım , söz veriyorum abim.. ayaklanır ayaklanmazda yanına gelip , bendeki emanetlerini vereceğim…