cok güzel bir amlı hikayesi anlatiyorum

çok oyalanmadan, o markete gittiğinden beri hiç odaya girmemişim gibi davranmak üzere telefonu olduğu yere bırakıp içeri döndüm. Burak marketten gelince yemege oturmadan telefonunu sordu, burada unuttuğunu fark etmiş belliki hızlı gelmiş marketten. babama yardım ediyordum telefonundan haberim olmadığını hissettirerek, odama bakmasını söyledim. yemek boyunca çeşitli konulardan konuştuk.
kendime hakim oluşuma ben bile şaşırmıştım.
bir sorun yokmuş gibi gülümseyerek bu yemek faslından çok mutlu olmuşum gibi davranıyordum. akşam 9 gibi gitti Burak. ona mesaj atıp aramayarak onu denedim. ne mesaj attı, ne de aradı. bütün gece olanların kritiğini yaptık Buket’le. onu da uyutmamıştım. sabah ise eve gittiğinde uyuyakaldığına dair samimi bi mesaj attı. o gün pgibologumla görüşmeye gittim. şüphelerimden de bahsetmiştim daha önceden. ama benim yaşadıklarımdan dolayı aldatılma fobim oluşabileceğini, gereksiz kuruntular yapmamam gerektiğini, emin olmadan kendimi üzmemem gerektiğini anlatmıştı.
ama artık emindim.