bir görmemiş yavşağın playboy olması

Sesimin yeni yeni kalınlaştığı dönemler. Artık daha bi özgüvenliyim. Artık dürümcüyü aradığımda “10 dakkadan orda appam” demiyor. Erkek oldum sanıyorum. Çevrem ve ben öyle bir kafadayız ki tam tabirini yapıyorum. “önümüze gelene yavşayalım gibelim öpelim, eğer vermeyen olursa ona aşık olalım” cidden buydu. Zor olan kazanırdı kızlarda. Bir gece parkta otururken yeni bi çocukla tanıştık, bizim kafadandı ve o da iyi hatun düşürüyordu. Bu arkadaşa müslüm diyelim. Müslüm iyi bi insandı. En az benim kadar kız kaldırırdı ama asla artistliğini yapmazdı. Bense kendimi göklerde görürdüm. Müslümle samimi oldukça “oo iki rakip kanka oldu” gibi söylemler çıkmıştı. Rakip değil, benim düşüremediğimi o, onun düşüremediğini ben düşürürüm bu kadar basit. Yine bir gece bizimkilerle oturuyoruz herkes telefon rehberine odaklanmış kız numarası arıyo. Müslümün rehberde “ece …” gördüm. Bu kim dedim. Önce hafif taşak geçtiler benimle. Sonra anlatmaya başladılar. Meğer kız şehrin en güzel, en artist kızlarındanmış herkes gibmek için can atıyomuş ama çok zormuş. Facebooktan gösterdiler hatun cidden taş. Bir memesini iki avucumla zor tutarım. Onun zorluğu bana sökmez diyerek telefonu çıkardım ve aradım. Ah aramaz olaydım.