cok güzel bir amlı hikayesi anlatiyorum

çiçekleri vazoya koyup odama koymuştum. içindeki nota ilişti gözüm;

-sen çok daha güzel kokuyorsun-

babam sormuştu haliyle kim olduğunu, ‘konuşmak istersen ben buradayım’ diyordu.
ama konuşmak istemiyordum kimseyle Oğuz hakkında… söyleyeceklerim korkutuyordu beni, konuşurken düşüneceklerim…
birkaç hafta geçti.. Oğuz sık sık mesaj attı bu sıralarda. ama mesajların sıklığı, boğmuyordu beni. her şeyi dengeli yapıyordu sanki.
ona dair itici bir şeyler arıyordum sürekli. ama bulamıyordum

gittiğim her yerde etrafıma bakınıyordum herhangi bir yerden çıkacak mı diye. evdeyken balkona ya da pencereye takılıyordu gözüm.

Buket’le hiç görüşmedik son zamanlarda. pgibologum arayıp duruyordu.. yanına çağırıyordu beni..
gitmeye karar verdim. konuşuyorduk, anlattım olanları