bir druid çırağının öyküsü

koridoru boydan boya yürüdük neredeyse, bazen yerde yatan vücutlar falan vardı. Hiçbirinde ne çizik ne kan, hiçbirşey yoktu. Elijar zaten kalıplı bir adamdı, içimden 'ffona ne ihtiyacı olsun... boğazını kavrasa yeter.' gibi bir düşünce oluştu sadece, ki haklıda sayılırdım adam kocaman birşeydi. "Nereye gidiyoruz." dedim kameraya gözüm takılmıştı, hemen ardından "niye kimse gelmiyor." dedim, elijar güldü "çünkü bizden korkuyorlar." dedi rahat bir şekilde "niye" dedim hala hızlı adımlarla olduğumuz yerden öteye hareket ederken "bizim gibi isyan eden birçok kişi var" dedi elijar sakin bir şekilde.

yolun ortasında durup elijara baktım sadece, "büyük birşeyin parçasısın artık." dedi sadece ve kolumdan tutup beni yürümeye zorladı "ve benimle geliyorsun." diye devam etti. kolumdan çeke çeke beni koridorun sonundan alt kata zütürdü.