yaşamış en güçlü büyücü

ilk ve bazılarının dediğine göre en kudretli olduğu zamanlarında büyü, büyük ölçüde bir hafıza sanatıydı. Büyücünün zihni dışında hiçbir teknoloji, asa ya da ekipman gerektirmezdi. Ritüelin işaretleri neredeyse tamamen ezberle alâkalıydı, büyünün gücünü serbest bırakacak zihinsel fomüllerin zengin detaylarını hatırlamak için büyüyü yapacak kişi güçlü bir hafızaya ihtiyaç duyardı. O günlerdeki en ulu büyücüler en güçlü hafızaların bahşedildiği kişilerdi ve yine de yaptıkları büyülü duaların karışıklığı onları farklı dallarda uzmanlaşmak zorunda bırakırdı. Kendini bu işe en çok adamış olanlar bile ömürlerinde üç, en fazla dört büyüyü yeterli seviyede ezberlemeyi umardı. Sıradan büyücüler iki tane büyü bildiklerinde memnun olurlardı ve bir köy büyücüsünün sadece bir büyü bilmesi ise sıradan bir durumdu; o büyüyü kullanacağı nadir durumlarda da, hiçbir şeyi unutmadığından emin olmak için bir kara büyü kitabına danışması gerekse dahi. Ama büyünün bu ilk kullanıcıları arasında bir istisna vardı, engin zekâya sahip ve fevkalade hafızaya sahip bir deha: Gerral the Invoker. Garral, gençliğinde dört değil, beş değil, yedi bile değil: ondan fazla büyüyü, bir anda gerçekleştirebilecek şekilde kontrol edebiliyordu. Bir çoğunu da öğrenmiş ancak kullanışsız bulmuştu, böyle büyüleri bir kere denedikten sonra daha kullanışlı büyülere yer açmak için zihninden tamamen temizleyip atardı. Bu büyülerden bir tanesi Sempiternal Cantrap idi: büyüyü yapan kişinin bu dünyadaki ilk günlerini hâlâ yaşıyor olmasını sağlayan ve (atomlarına ayrılmadığı sürece) uzun bir ömür sağlayan büyü. Çoğu ölümsüz gibi olanlar sessizce yaşarlar, sırlarını kabullenmekten kaçarlar: fakat Invoker bu hünerini gizli tutanlardan değildir. Kadimdir, diğerlerinden çok öte bir bilgiye sahiptir ve zihni bir şekilde sahip olduğu değere dair bir his için yeterli yere sahiptir... Yaratılışın uzun şafağı boyunca kendini eğlendirdiği diğer tüm büyülere yettiği gibi.