hayatım boyunca kendimi hep

solcu, hümanist, her şeyin insani bir şekilde konuşularak halledileceğine inanan birisiydim. milliyetçilikten ve milliyetçilerden nefret ettim bu yaşıma kadar. babam milliyetçi birisiydi ve şu yaşıma kadar bu düşüncesinden nefret ettim.
zenci beyaz çekik gözlü laz çerkez herkesin eşit haklarla yaşabileceği bir dünyaya inandım yada inanmak istedim.

taaki bu kürt milletinin milliyetçiliğini görene kadar. insanlıktan tiksindirdi soysuz herifler. babam hep derdi oğlum bunlardan bu vatana şu ana kadar gram fayda gelmedi bundan sonrada gelmez ve hep zarar verecekler derdi de gibsen inanmazdım binler.

kurtuluş savaşında omuz omuza çarpışmışız lafını çıkaranın da burdan onu çıkartan ebenin ebesini gibiyim. kurtuluş savaşındaki şehit sayılarını şehir bazında inceleyin. en az doğudan çıkmış ve bazı illerden hiç şehit dahi yok. olanlarda kesin Türktür zaten dıbınakoim.

özet: şuan babamdan daha milliyetçi bir insanım. ve en nefret ettiğim laf şuan en sevdiğim laf ''Türk'ün Türk'ten başka dostu yoktur''