reddedilme korkusu vardı bende

ama kılı kırk yarmıştım bu sefer. her ihtimali düşündüm. kağıtlara yazdım ezberledim. verebileceği her cevabı düşündüm. sonuçlarına kendimi alıştırdım. reddedilmeyi öyle benimsemiştim ki. orada tamam olur dese olsun ben şansımı denedim diyip zütümü dönüp gidebilirdim amk. neyse 2 gün sonraydı karar vermemden. yan yanaydık. sıcaktı hava. terliydik. klima vuruyordu soğuk soğuk hasta olucaktık. olsun be olacaksam senin için hasta olayım dedim içimden. artık vakit gelip çatmıştı o soruyu sormanın zamanı gelmişti. bana bak dedim. kaldırdı kafasını. öyle güzel bakıyordu ki bir kaç saniye ne diyeceğimi unuttum öylece bakakaldım. derin bir nefes aldım. tüm cesaretimi topladım. hazırdım artık bunu sormaya. hiç sormayıp pişmanlığını yaşamaktan iyidir diye düşündüm. son bir kez bakışlarında ters bir şey var mı diye kontrol ettim ve sordum soruyu.

ağzına verebilir miyim?