+372
-4
şehirlerarası otobüste yanıma istisnasız guatemala'dan dün salınmış modunda dünyadan bihaber bir amca oturuyor. bu tam yarı uyuklayıp hafiften de horlamalara başladığı sırada kek ve kola alayım, teşekkürler. diyorum. servis var sanıyor bir doğruluyor böyle. kalktığında ne ayak? der gibi bakıyor suratıma. sert ve beyaz türk bakışlarımla düşüncelerini kelimelere dökmesi için cesaret vermiyorum. deli sanıyor. yol boyunca o tedirginliği yaşıyor. bu yatarken rahat etmek için hareket ettikçe off falan diyorum fısıltı ses tonuyla. bakışını çevireceği sıra kulaklıkla uğraşıp ona ofluyor gibi yapıyorum. o uykuya dalmaması için 1 saat kadar böyle direniyorum.