ne kadar boktan bi dunya

terk eden dostlar vardı, 

terk eden asklar,

sadık yalnızlık ve 

hep geçen zaman.

kısa saçlı bir kadın yoktu.

ne kadar oldu gün mutlu olmayalı?

siyahlılar vardı,

kırmızı trenler,

mor dumanları ve 

gri gökyüzün.

uç noktalar ve yalnız oturan bir kadın.

benim elim de sıkıcı şiirler ve 

biraz da aşk vardı.

bir baba özlemi vardı sanki elim de,

bir de çocuk gibi olan sen.

biraz gezinti,

biraz tanrısız sigaralar.

 tanrısızliga ve alkolün kutsallığına içtim.

maskeli balolar vardı,

mutlu şapkası taktım,

yalancı gülümseme giydim.

çıplak gibiydim.

iğrençliği taktım peşime,

yalnızlığı sürükledim.

belki birgün umudu vardı sesim de,

pusulasiz bir denizci,

kavgası bir serseri ve 

kayıp bir çocuğum.

şiir sattım çocuklara,

Çektim gözlerinden körlüğü,

mavi umutsuzluk ve 

çarşaf gibi olan deniz.

iş arayan yorgun bir hamalin,

son sigarası.

bir kar tanesi kadar eşsiz,

 bir şarap gibi güzel,

 sigara kadar zararlı,

ölüm kadar belirsiz,

turuncu kadar açık

ve bir huur gibi olan ellerinden öpüyorum.