bu çağ orospu çocuklarının çağıdır

sizlere ciddi ciddi soruyorum beyler, bir derdiniz sıkıntınız olduğunda, pgibolojik olarak zor zamanlar geçirdiğinizde ve bunları birilerine atlatmak istediğinizde çevrenizde sizleri gerçekten dinleyen birileri çıkıyor mu karşınıza? bakın, "gerçekten" kelimesinin altını çiziyorum, öyle dinledikten sonra "olur öyle, takma kafana boş ver, hadi ya üzüldüm bak" tarzında gibim gibim laflar söyleyen insanlardan bahsetmiyorum. eskiden olduğu gibi, mesela şahsınıza yanlış bir harekette bulunan birini arkadaşımıza anlattığımızda sanki aynı yanlış kendisine yapılmışcasına dinleyip o da aynı duygular içerisine girerdi. yani bizi anlamak için elinden geleni yapardı, ağzımızdan çıkacak kelimelere yoğunlaşırdı. sırf bizi daha iyi anlayabilmek için. şimdi var mı çevrenizde böyle birileri? birilerine dert anlatmaya çekinir oldum. çünkü biz adama içimizi açıyoruz, derdimizi paylaşıyoruz, karşıdaki insandan bir destek bir ilgi bekliyoruz ama karşımızdaki ilgileniyor gibi yapmaktan öteye gitmiyor. bazıları onu yapmaya bile tenezzül etmiyor. biz de bu durumun farkına vardığımızda kalbimiz kırılıyor. üstüne "niye boşu boşuna anlattım ki amk" tarzında söylemlerle kendimizle kavga etmeye başlıyoruz. hepsi o insanlığı kaybetmiş uruk-hai ruhlu yaratıklar yüzünden.

devir huur çocuklarının devridir. devir, şimdi bunu bile okumaya üşenip okusa bile şu an kafası rahat olduğundan bu yazdıklarımı anlamaya bile tenezzül etmeyecek olanların devridir. hangi ara bu kadar insanlıktan çıktınız?