hayattan en çok zevk aldığımız anlar

evet beyler başlıyorum

ben üniversite 2. sınıf öğrencisiyim. bolu'da okuyorum. istanbul'da yaşıyorum. malumunuz bolu-istanbul arası 3 saate gidiliyor. cuma günleri dersim olmuyor yani ilk dönem olmamıştı. ve ikinci öğretim olduğum için akşam 5'te başlıyordu dersim. 2 haftada 1 bilet alıp istanbul'a gidiyorum ve işte o an yani yazhanenin önünde beklemek, servisin gelip seni alması otogara zütürmesi, otogarda beklemek, ve otobüse binip istanbul yolunu arşınlamak. bu arada anadolu yakasında oturduğum için daha kısa sürüyor yolculuğum.

f.e.f - tarih okuyorum ve size pargalı ibrahim paşadan alıntı yapmak istiyorum:

Hatırlamak gizli bir ibadet benim için.
Günahlarımdan arınmak, masumiyete dönmek.

Ben ibrahim Manolis'ten olma Sofia'dan doğma, Pargalı dönme.
Dönmek nasıl bir şeydir? insan nereye döner? Döndüğü yer neresidir? Geriye dönmek var mıdır? Mümkün müdür yoksa kader sadece ileriyi mi gösterir?

Geldiğin döndüğün yer orda mıdır, bekler mi? Baksan görür müsün? Kalbin dönerken pusulan mıdır? Geçtiğin yerleri unutmadan, aynı yerlerden geçerek yine evin yolunu bulabilir misin? Geçtiğin deniz, vardığın liman, bulduğun yuva seni hatırlar mı? Seni koynuna alıp esirgeyip saklar mı?

Dönmek kabiliyet değil! Zarurettir ibrahim.

Ben ibrahim. Cenneti, cehennemi hep içinde taşıyan, kendi şeytanıyla dost, postun şeyhiyle müttefik ama hep tetik. Arafın yüce kapısının sadık bekçisi kapı kulu ibrahim. Sultan Süleyman'ın mahreminde sırrında ama hep sınırda olan ibrahim.

Hünkarının derin gözlerinde her gün kendi cenazesini seyreden ibrahim. Sultanının gözlerine baktıkça ölüme koşarak giden ölümüne kaza namazları kılınan ibrahim.

evet beyler güzel insanlarda güzel entryler bekliyorum takip ediyorum herkesi