insanlığın sonuna tanıklık ettim

tam kapıdan çıkıyordum,ata bana "dur!" diye fısıldadı. noldu diye soramadan apartmanın içinden gelen adım seslerini ve bu seslerle senkronik giden hırıltıları duydum.ata açık olan kapının eşiğinden kafasını çıkartıp ortalığı kontrol etti.bir süre bakındıktan sonra dışarı çıktı.tam yüzünü bana döndü, hadi gidelim diyecekti ki;yan dairenin kapısı açıldı ve biri kendini kapının dışına attı. yere düşme sesini duyar duymaz ata'nın yanına gittim.bir de baktım ki komşumuz mahir abi yerde yatıyor.bir bacağı kopmuş,yok yerinde. adamın heryeri kan olmuş. zavallı bize acılı gözlerle bakıp;"yardım edin"diyebildi sadece.biz korkumuzdan olduğumuz yere çakılmıştık.o bize bakıyor,biz de ona bakıyorduk. daha ne olduğunu anlayamadan mahir abinin kızı babasının üzerine atlayıverdi. adamın neresine denk gelirse parçalar koparmaya başladı etinden. mahir abinin bağırışlarını işitirken biz halen orada dikiliyorduk, kalakalmıştık.o an gözlerimden yaşlar aktığını hatırlıyorum.