+1
öncelikle şunu söylemek istiyorum: insan gibi gelip okumayacak, hayvan gibi yorum yapacak olanlar gibtir olsun gitsin şurdan.
beyler, 1944 doğumlu bir dedem var. hani çocukluğumdan beri haftada en az bir kez gidip görmesem, elini öpmesem içimde bir vicdan azabı olur. 2 yıl önce üniversite sınavlarına çalışcam derken aksatmıştım dedemi, bu öyle bir sıkıntı yapmıştı ki, o sıkıntıyı def etmeye çalışmaktan derse odaklanamamıştım. derse odaklanabilmek için dedeme gitmemiş, dedeme gitmediğim için vicdan azabı çekip derse odaklanamamıştım. öyle gibko bi durumdu yani.
