0
Arkadaşlar öncelikle konu ciddidir tabi ne kadar söylesem de bazılarınız taşak geçecektir onlar ayrı.
27 yaşındayım halim vaktim yerinde kendimce yakışıklıyım. iyi bir işim ve kaliteli bir hayatım var en azından ortalamanın üzerinde. fakat mutlu değilim. çünkü sevdiklerime ilgi gösteremiyorum. görseniz dibiniz düşer bir kız arkadaşım var evlenmek istiyorum onunla ama kavga ettiğimizde ya da bir olay olduğunda umursamıyorum. seviyorum ama ilgi gösteremiyorum. armut piş ağzıma düş hesabı olsun istiyorum ama emek olmadan yemekte olmaz sadece biliyorum bunun için hiçbir şey yapmıyorum. yapabilecek çok şey var fakat içimden gelerek bir şey yapamıyorum.
Bu ne saçma bir şey bir insanı seviyorsun fakat ona ilgi göstermek sana ağır geliyor. ne kadar dengesiz olduğunun farkındayım. istiyorum ki işteyken bana bulaşmasın bende ona bulaşmayım ama eve gidince sürekli onunla vakit geçireyim. ya da tartıştığımızda ki kendimi haklı görmesem asla tartışmam benim dediğime gelsin istiyorum. inatla kendi doğrusunu savununca sıkılıyorum ondan.
şuan kavgalıyız ve suçlu benim 2 gündür aramıyorum çünkü bir defa aradım ters konuştu uzatmak istemedim böylede devam ediyor..
Ben eskiden böyle değildim bana ne oluyor çözemiyorum tahammül sınırım çok düşük mutlu olamıyorum hiçbir şeyden bu konu gerçekten ciddi mi yoksa herkes benim gibi mi özellikle benim yaş grubum. doktora gitmedim hiç gitmeyi de düşünmüyorum çünkü yapmam gerekenleri biliyorum ama yapmıyorum. ve tekrar söylüyorum çok kız arkadaşım oldu gerçekten seviyorum ben bu kızı.
