+2
1 - Arkhan dağlarına yolculuk;
Güneşten Uzak
Melankoli siyahı semâda parıldayan kor
Ve kara bulutlar eşliğinde dökülen kan.
işte fırtınanın yıldızlarla buluştuğu an,
Bana görkemli bir seremoniyi hatırlatıyor.
Geceye teslim olmak hiçliğin fısıltılarında,
Sessizce yokluğun çağırışlarında kaybolmak
Ve ölümsüzlüğü tanrının ilhamında tatmak
Bana kederli bir ömür vaat ediyor.
Toprağa düşen her yeni hayat öpücüğü
Ve hüzün dallarını besleyen taze gözyaşları
ıssızlığımda beni kucaklayan dert ortakları,
Bana delirten bir yalnızlığı öğretiyor.
Meleklerin yalanları, ilahların oyunları,
Kasvetli evrenin ihtişamlı karanlığı
Ve ruhumun her zerresinde duyduğum acı,
Bana sonsuz bir ızdırap veriyor.
Cehenneme gitmeden hissetmek iliklerde,
Hazineyi en derin mağaralarda aramak
Ve kutsallığı kaosun içinde bulmak
Kalbimi kaplayan günah karasıyla
Ve ciğerlerimi saran sülfür dumanıyla
Senden uzak, herkesten uzak
Zihnimdeki boşluğun ışıksızlığıyla;
Bana güneşten uzak bir ölüm yaşatıyor.
