tüm tabular yıkılıyor

... devam ediyorum

ayşegül'le 1 hafta birlikte oturduktan sonra o da sınıftaki kızlarla kaynaştı ve onların yanına gitti. ben de arkamda oturan binle baş başa kaldım. meğer o da benim gibiymiş. kankadan da öte olduk. hiç ciddi kavgamız olmadı. 1-2 ufak tefek tartışmamız aynı gün içinde tatlıya bağlandı. lise hayatımız boyunca ikimizin de kızlar konusunda 1-2 hayal kırıklığı oldu. ikimizin de hiç sevgilisi olmadı. ama o kızlarla konuşma konusunda benden daha iyiydi diyebilirim. en azından benden daha cesurdu burası kesin. çekingenlik seviyemi şu küçük örnekle açıklayayım: bir keresinde kantine gittim. çok da aşırı olmayan bi kalabalık vardı. sıraya girmeye cesaret edemedim. bütün gün aç kaldım. evet ciddiyim bütün gün aç kaldım. tabi ilerleyen yıllarda bunu aştım. hep bu seviyede kalmam mümkün değildi. ama 9. sınıfta durum böyleydi. anadolu lisesindeydim. malum 10. sınıfta alan seçimi yapılıyor. eşit ağırlık seçtim ben. bizim okul saçma bi okuldu. müdür herkesi sayısal seçmeye zorluyodu. zaten sınıf yetersizliği falan bahane edildiği için sözel ve dil bölümleri yoktu. her şeye rağmen ben ve kankam tm seçtik. 45 tane eşit ağırlık vardı. 30 tanesiyle bi sınıf oluşturdular. geri kalanları da sayısallarla birlikte karma bir sınıf yaptılar. böyle saçma bir okulduk biz. seçmeli derslerde sayısallar laboratuvara giderdi biz sınıfta ders işlerdik. o bahsettiğim tm sınıfına düştüm ben. kankam ise karma sınıftaydı. kendimi çok kötü hissettim. o ortama alışamayacağımı düşündüm ve müdür yardımcısından rica ederek karma sınıfa geçtim. burda birkaç tane daha yakın arkadaş yaptım. 11. sınıfta hayatımın dönüm noktalarından birini yaşadım.

to be continued...