hayatımın en zor anı

kuzenin yemin törenine ankaraya gittim eylül 2014 te. karnım çok kötü sıçtım sıçacam. 2 büklüm koşarak wc arıyorum. sora sora buldum tuvaleti. attım kendimi hemen tuvalete. bi salmışım anlatamam. ishalim amk bi patladı tuvalet taşında beyaz yer kalmadı resmen. 15-20 sn sonra ayak seslerinden wc ye birinin girdiğini anladım. sıçmamak için kasıyorum bu arada kendimi. bende çıt yok. yan kenefe girdi adam. en az benimki kadar gürültülü bi sıçışa tanıklık ettim orda. gülmemek için kendimi zor tutuyorum. alttan benimkide zorluyo. karnıma sancılar giriyo resmen. yandaki durmuyo amk verdikce veriyor gazı. tutamadım güldüm. güülerkende sıçmaya başladım. hem gülüp hem sıçıyorum. ama nasıl bi sıçış. yardıra yardıra osura osura. yandakide gülmeye başladı. oda diss atıyo amk bana. neyse işim bitti taharet aldım filan. bekliyorum yandaki bin gitsin ona görünmeden bende kaçayım diye. 2-3 dakika bekledim bunu. çıkmadı. ben hemen toplanıp çıktım ellerimi yıkadım koşar adım adama gözükmemek için kaçtım heladan.