zeynayı hangimiz unutabildik ki

sormak.
içine düştüğün çukurun derinliğini bilmeden bakmaya çalışmak neye dönüştüğünü görebilmek için�
çaresizce gizlemek istemek boyayınca değişecekmiş gibi.
dağılmışlığını görmek aksin öfkesinde.
düşman olabilmek sudaki yansımayla.
merak etmek gardının düşeceği zamanı.
iyileşmeyi hayal ederken uyuşup kalmak devinimsizlik girdabında. gözyaşlarını sıçratmak kırık cam parçalarına.
akan kanın sıcaklığıyla boyamak aksi bırakılmışlık hissini dindirinceye kadar...

aynadaki yabancı yüz!

sorma.

cevabını bildiğin soruları yansıtıp gözbebeklerimin hacmini küçültmek ister gibi, yüzüme vurma.
kaçmıyorum senden, batıyor sadece her seferinde aynı ifadesizliğin, acıtıyor ve yabancılaştırıyor.
daha önce hiç bu kadar suratsız değildi suretsizliğin, çelmeler takıp, yere yatırma.

önünden her geçişimde, savurduğun ıslıkla hırpala, kes serçe parmağımı üzerim(iz)de gezdirirken.
fırlatma önüme, nedenleri? nasılları? sadece aç aksinin ısıtan nefesini, bas bağrına sok içime kırıklıklarımı(zı)..