1. 26.
    +1
    beyler inanır mısınız bilmem de yarım saat boyunca bekledik muallaknin kendine gelmesini.
    e nihayet uyanmıştı.
    önce ensesindeki ağrıdan osla gerek acıyla karışık mırıldanarak uyandı.
    sonra fark etti yavaş yavaş ne halde olduğunu.
    kendisine olanı anlamaya çalışmayı bırakıp kafasını kaldırdığında karşısında beni gördü.
    sinsice gülüyordum.
    sinsice gülüşümden olsa gerek cinsel organının oraya baktı.
    tecavüz ettiğimi sandı heralde.
    yanlış anlaşılma olmasın diye söze girdim:
    -merak etme tecavüz etmedim, öyle şerefsiz bir insan değilim ben, dedim.
    sonra beni niye böyle yaptın der gibi bakışından hareketle
    -bekle, dedim.
    ve salona doğru bağırıp gelin lan, dedim.
    hasan ile reşat çırıl çıplak bir şekilde geldiğinde önce kafasını çevirmeye çalıştı, çeviremedi.
    sonra biraz tiksindi, kafasını eğmeye çalıştı, eğemedi.
    gözkapaklarını kapatmaya çalıştı, kapatamadı.
    benim komut vermeme gerek kalmadan hasan reşat'ı gibmeye başlamıştı bile.
    cemre'nin tiksindiği yüzünden belli oluyordu.
    onu öyle görmek bana zevk veriyordu.
    aynı sırada hasan ile reşat'ın da zevk aldığı seslerinden belli idi.
    -beni terk edip seçtiğin insanın, sırf benden yakışıklı diye, kültürlü diye beni terk edip gittiğin insanın benim beynimin oyunlarıyla ne hale gelebildiğini, verdiğin kararın ne kadar yanlış olduğunu görmeni istediğim içindi bu kadar tezgah. sana burada tecavüz de edebilirdim ama bilirsin, ben o kadar şerefsiz, adi ve erkeklikten nasibini alamamış bir gavat değilim, o yüzden beynimi kullanarak halletmeyi tercih ettim dedim.
    pişmanlığından olsa gerek gözlerinden akan yaşları görmeliydiniz beyler.
    ···
   tümünü göster