bu bir intihar başlığıdır

Yaşadığım tek pişmanlık var. O da ben bu adamı daha önce neden tanıyamadım. Tanışıp bir çay içip sohbet edemedim. Kazım'ın demesiyle "Ben nerden bilecektim ki; Ölümün ince belli bir bardak çayla. Dudak arasında olduğunu…"
Artık o yaşlarda karakterim yavaş yavaş Kazım olmaya başlamıştı. Onun sayasinde olaylara kendi açımdan değilde daha objektif bakabiliyor ve daha mantıklı ve insancıl hareket edebiliyordum. içim rahattı artık beni anlayabilecek biri vardı. Darlandığımda açardım bi' şarkısını sanki dakikalarca nefesimi tutmuşumda sonrasında derin derin nefes alabiliyor gibi hissederdim.
Fikirlerimin etrafını da ne zaman kardumanlar sarsa alırdım kağıdımı kalemimi yazmaya başlardım Kazım abiye.
Şizofren sanacaksınız ama daha sonra o yazdıklarımı okur ben yazmamışım gibi akıl verirdim kendime.