amsever

verdiğin her kederin yüreğimde yeri var 
hangi kitabı açtıysam seni okudum yıllardır 
hangi aynaya baktıysam seni gördüm 
gel desen gelemem 
git desen gidemem 
öl desen kanım akmaz 
anladım artık seni sevmek yüce bir şey 
anladım seni sevmek tanrı'ya yaklaşmak gibi 

insanlar içinde bir sana inandım 
bir seni sevdim kendimden başka 
uykularımın bölündüğü saatlerde 
sendin düşündüğüm soluk soluk 
sivri bıçaklar gibiydin karanlığımda 
gözümü yumsam seni görüyordum 
oynak türkülere benziyen yürüyüşünle 
sen çıkıyordun karşıma 
karanlığımda 
iki yıldızdı ellerin görülmedik 
karanlığımda 
bir orman yangınıydı dudakların 

istesen hayat verirdim bu karanlıklara 
istesen gökyüzünü bir mendil gibi yırtardım 
denizlerden göllerden nehirlerden 
sana görmediğin renkler yaratırdım 
zamanın ötesinde 
yeni bir dünya kurardım sana 
insansız tanrısız kedersiz 
severdin 
dağ rüzgarlarının serinliğince 
yaşardın 
bu sefil dünyamızdan uzak