liseyi yeni kazanmışız.
lise 1 deyiz anasını satayım sene 2005.
o zamanlar insan bir kişilik arayısı içinde olur ya, ben de de oldu tabi bu nane.
bi bin vardı çift dikiş, lise 1'i ikinci defa okuyacak benimle beraber.
ağır abi ayaklarında takılıyo, böyle façaları falan var, elinde tesbih.
okulun ilk günü bu dangalakla aynı dolmuşta karşılaştım, servis ayarlanmamıştı daha okulun ilk haftaları dolmuşa binmiştim okula gidebilmek için.
neyse okuldan muhabbet açıldı konuşuyoruz, anlamaya çalışıyorum ne ayak diye
bana aklınca öğüt falan veriyo bu, işte takılan eden, kiriyen ("kirimek" tabirini ilk defa o zaman duymuştum) falan olursa gel yanıma diye.
bi de safız tabi çocuğuz, kanım ısındı bu pekekente
bizim sınıfta da vardı benzer tipler zaten default olarak böyleleri her lise ortamında vardır
git gel takılmaya başladım ben bunlara
bi gün kırıkkale ülkü ocaklarına gittik dıbına koyim, zafer caddesinde bilen bilir.
ben düşünüyorum ki ülkücülük, milliyetçilik falan bunlar sağlam kavramlar, öğrenelim bişeyler
süzüyorum ortamı,
duvarda alparslan türkeş,
elde tesbih yine
televizyonda ganyan,
çay içip komunistlere, tayyibe sövüyoruz genci yaşlısı.
ben de moda giriyorum yavaştan, o zamanlar değil de şimdi anlıyorum ne kadar sığ ortamlar olduğunu
okulda teneffüste volta atmalar, bıyık altından kızları süzmeler,
okul çıkışına adam çağırmalar falan,
sigaraya da başlamıştım yavaştan...
anlayacağınız lisenin 2 yılını ülkücü geçinen barzo liseli modunda tamamladım.
ama ısınamamıştım ulan, yok olmuyordu böyle
ahmet kaya falan dinlerdim ben, ne bileyim senfonik konserlere, tiyatrolara falan gitmek isteği vardı içimde
başka bişey di yani içimdeki
yavaş yavaş koptum bunlardan, uzaklaştım.
uzaklaştım ama yepyeni bir ideoloji beni bekliyordu
cemaat...
lise 3 te maltepe dersanesine yazdırdılar beni, cemaat dersanesi işte.
çok sakin bi ortamı vardı lan
abi evlerinde kaldım, gönüllü hocalar gelirdi özel ders verirlerdi bize falan
namaza kaldırırlardı, risale'i nur sohbetleri pilavlılardan tut, pir-i pak mübarek bi adam oluvermiştim yani
sigarayı bırakamamıştım, içirtmiyolardı puştlar gizli gizli içerdik iki üç arkadaş
ulan allahtan kafam dengi bir iki kişi vardı orda da kurtardık
yoksa tam kafa yıkama mekanı dıbına koyim
ha yiğidi öldür hakkını ver çok iyilikleri dokundu bana ama giberler
ben başka havalardaydım dedim ya,
üniversiteyi ilk girişte kazanamadım
mezuna kaldık, tekrar üniye hazırlandığım yıl umrumda değildi hiçbir şey,
sınava odaklanmıştım, cemaat dersanesini bıraktım özel bi dersaneye yazılmıştım zaten.
lisenin ikinci yarısını da cemaatçi olarak tamamladım dıbına koyim.
ve en sonunda kazandık geldik üniversiteye
aradılar beni cemaat yurtlarından, abilerden.
bıkmıştım ulan artık, dedim giberler 2 ay kyk'da kaldım
sonra 3 kafa adam buldum eve çıktık bunlarla
feci dağıtırdık lan evde, her gün içmeler (evet alkolle üniversitede tanıştım), kopmalar falan günümüzü gün ediyoruz.
ama arayışlardayım yine,
tayyibi oldum olası sevmezdim...
tgb'ye add'ye falan üye olup eylemlere gidiyorum paso
bazen komunist, bazen atatürkçü takılıyoruz yani, das kapitalin tün ciltlerini hatmetmişim, nutuğu ezbere biliyordum.
nerde eylem orda biz, ama akşdıbına da parti var...
ama bana samimi gelmiyordu nedense
tamam genciz eğlenmesine eğlenelim de, neden 1 mayısta kot pantolonunun apış arası yırtılmış, gariban inşaat işçileri için hak aradıktan sonra yapıyorduk ki bunu?
gezi parkı eylemleri bizim üniversitede de yankı bulmuştu
geziye saygım vardır şu gün bile ama asla polise taş atmadım, küfretmedim. tüm arkadaşlarım çatışmaya girerlerdi ama mantıksızdı..
gerçekten samimi değildi..
neyse
bizim okul ağırlıklı cemaatçi ve akp'liydi
cemaati zaten biliyoruz
dedim kendime her kuşu gibtim bi akp kaldı...
gittim akp gençlik kollarına üye oldum, mısır için eylemler falan yaptık bu aslıan 500 kişiye
ulan dedim biz eylem yaparak kendi ülkemizi değiştiremedik, elin mısırını nasıl değiştireceğiz
boş işlerdi yani akp'den de bi ışık alamadık..
2 - 3 yılım da falan böyle geçti
geldik üni 3. sinifa

ülkücü oldum
cemaatçi oldum
komunist oldum
atatürkçü oldum
akp'li oldum

ve en sonunda aşık oldum...
lisede de sevdiğim kızlar olmuştu ama bu öyle böyle değildi
2 yıl koştum peşinden bir kızın
pgibolojimi bozdum, rezil ettim kendimi insanlara, sarhoş olup gecenin 3'ünde kapısına dayandım, yalvardım.
daha neler neler...
olmadı bu da, elimden gelmedi.
bütün bu ideolojiler arasında en çok beni zorlayan, anlamlandırmakta an çok zorlandığım aşk oldu, gerçek hayat oldu...