Bak kardesim,

Su an emin ol ki dunyadaki herkes belirli acilar yasamis zamaninda. Kendimden ornek
vermek istiyorum, ben zamaninda cok sevdim kardesim, hatta ask acisindan buyuk bi aci yok bana kalirsa. Hem de oyle birini sevdim ki, ulasamiyorum, konusamiyorum, bana gore cok yuksek biri anlayacagin. Ben de dusundum intihari, hatta neden yasiyorum gibi seyler dusunuyordum, hayatim asiri basitti ve cevremdeki herkesten ve herseyden nefret ediyordum. Derslerim de pek ic acici degildi, calismak icin bir neden bulamiyordum kendime. Ne zaman derse otursam onu dusunuyordum bana yakin olmasina ragmen o ksdar uzakti ki.. Sonra baktim olmuyor, ciktim bizim evin balkonuna. Oyle hissizdim ki hic umurumda degildi dunya. Tam atlayacakken icime oyle bir korku doldu ki, aglayarak iceri gectim. Cok ilginc bir histi. Yasamayan bilmez yani. Korkuyla hata yapacagini bilme hissinin karisimi gibi biseydi.(en acik sekilde boyle anlatabildim) Sonra ertesi gun gidip kizla arkadas oldum. Konustuk falan iste bununla bayagi bi kaynastik. Su an arkadasiz onunla.

Uzun lafin kisasi; intihar falan hic dusunme oyle seyleri. Unutma , seni oldurmeyen sey guclendirir.