başlıyorum o zaman beyler iyice gibelim kafaları.

benim uzaktan sevdiğim bir kız vardı 1 sene kadar böyle sürdü. açılamadım tabi sonra taşınma durumu oldu bugün 5.sene oldu ama niye unutamadım hala bilmiyorum. niye hiç konuşmadığım bir kızın yasını tutuyorum bilmiyorum. onun dışında ev durumu da berbat zaten. bizimkiler boşanıyo filan dava uzadıkça uzuyo. okul desen gibimde değil uyumaya gidiyorum amk yerine. önceden akşama kadar ferdi, müslüm takılırdım şimdi onları bıraktım, içkiyi de bıraktım 2 aydır içmiyorum. şarkıları da daha uzun süredir dinlemiyorum. toparlanmaya çalıştıkça hep bi takluk oluyo çelme yiyoz amk hayatından.1-2 yıldır intiharı düşünüyorum. diyorum artık benim dünyaya verecek bişeyim yok alacağım bi takta yok boşuna ömür tüketmek manasız. şurda hepimiz genç insanlarız ama ölme isteğini kabul ettim yaşayacağım günler gibimde değil artık beyler. bunları anlattığım, anlatabileceğim tek bir arkadaşım var o kadar. başka kimse yok bende onun hikayesini bilirim. öbürlerinin işi gücü makara gırgır. benim şunları yaşadığımı tahmin bile etmezler.ama burda da siz varsınız anlatabiliyorum, okuyan olur belki.

sizin yazdıklarınızı da okudum. çok zor beyler hayat bizi gibmeye devam edicek.pes etme diyen insanlar var.bu güne kadar durduk ne gibime yaradı, ayakta kalamadık hiç amk