sanki her dışarıya çıktığımda bütün insanlar bana bakıyorlarmış gibi hissediyordum. sanki herkesin gözü benim üzerimdeymiş gibi. bi kız bana baktığında hoşlanmış olabileceğini değilde hep acaba hangi fiziksel özelliğimi çirkin buldu diye düşünen kafayı yemiş bi ruh hastasıydım. sınıftan bi arkadaş espriyle karışık benimle dalga geçip muhabbete dalmak isteyince karşılık vermeyipte hemen onun bu şakasının içinde kendimin ne kadar mal olduğu anlamlarını çıkarırdım ve bir kat daha depresyona girerdim. ulan beynimi gibeyim amk o çocuğun tek amacı benimle sohbet kurmaktı benimle dalga geçmek değildiki. samimiyet budur oğlum biraz geç anlamışım.

( kendinizi gördünüz değilmi ? )