eve gelip uyumak istiyorum.
kapının önünde arabadan inince sen git diyorum kardeşime.
kapıyı açıyor anahtarımla.
apartmana giriyorum.
arkadaş gidince çöküyorum merdivene.
dakikalarca anlamsız bi şekilde öyle kapıya doğru baktım durdum.
şöyle bi silkelenip eve güç bela attım kendimi.
odaya girdim üstümü değiştirmeden yatağa bıraktım kendimi tavana baktığımda yine onun yüzü.
gülümsüyor.
ilk defa gülüşüne ağlıyorum.
ölesiye sevdiğini biliyorum demişti bi gün.o sözü hatırlıyorum.
ölümüm geldi heralde.
günler, aylar geçtikçe fark ettim ki ölüden beter bi hal almaya başladım.

yaşadığım şeylerden pişman değilim.
pişman olsam zaten aşk olmazdı.
ne sevdik be kardeşim derim aklıma gelince.