Çünkü şu amk hayatında beni yönlendiren birileri yok beyler. Bi günüm öteki günüme uymuyor. Tek başıma hareket edemiyorum. Akıl hocası olmadan bu hayat inanın çok ama çok zor. Ayakta duramıyorum beyler. Herkes beni güçlü sanıyor.

Halbuki ben, destek vermekten çok destek almaya ihtiyacı olan bir insanım. Erkeğim, ama yok erkeklikle alakam. Yanlış doğurmuş beni anam. Ben, tepemde biri olmadan bu hayata devam edemiyorum beyler. Milletin nazını, kaprisini, aptallığını zihnimden çıkaramıyorum. Destekçim yok çünkü. Akıl hocam yok. Etrafımda çok insan var ama, böyle bir insan yok.

Bir zamanlar vardı böyle bir inaan. Karşılaştığım problemlerin ne kadar kolay olduğunu öyle duru, öyle nazik anlatırdı ki, gözümde büyüyen en ufak şey bile birden küçülüverirdi. Ve ben zorlanmaksızın yoluma devam edebilir duruma gelirdim. Rüzgar gibiydim, hiçbir şey umrumda olmuyordu. Bir hedefim vardı o da ailemi mutlu etmek. Benim ailem gitti beyler. Ailem gidince her şeyim gitti. O gitti, elim ayağım kesildi. Benim ne denli şefkate ihtiyaç duyduğumu bilen vicdan gitti, beni nasıl tekrar mücadele yoluna sokabileceğini bilen akıl gitti. Gitti gideli mutlu nefes aldığım bir an yok beyler. Şimdilerde sahte insanlarla, sırf yalnız kalmamak adına muhatap olmaktan başka bir gayem yok. Bile bile bütün bir ömrümü, bütün enerjimi beni zerre düşünmeyen, fındık kadar da beyni olmayan adamlara ayırmak durumundayım. Sırf yalnız kalmamak için.

Ailenizin, dostlarınızın kıymetini bilin beyler.