Kendi aralarında üçerli beşerli gruplar haline konuşan insanların arasından konuşmalarına kulak misafiri olmadan sessizce kapıya yönelip binadan içeri girdim. Asansör fobim olduğu için merdivenleri tırmanmaya başladım. Yukarı katlardan birinde arasında ağıdın olmadığı, teselli sesleri duyuluyordu. O daire değildi. Geçerken kapı numarasını ve kapıda yazılan ismi istemsizce okudum. Böyle bir durum olmasaydı belki kalbim göğüs kafesinden fırlayacakmış gibi nabzım yükselebilirdi ama o anda bunları düşünecek durumda değildim. iki kat daha çıktım. Cenaze evinin kapısı açıktı. Daire giriş kapısının içinde ve önündeydi. Bir an göz göze geldik. Marketi işletirkenki halinden eser yoktu. Omuzları çökmüş, ağlamaktan gözleri şişmiş ve kızarmıştı. Göz pınarlarından yaş akmıyordu. Belli ki artık göz yaşlarını içine akıtıyordu. Baş sağılığı diledim. Dostlarının ve kendimin sağlığı temennisini aldım. Eliyle işaret ettiği odaya yönlendim. içerisi balık istifi insan doluydu. Birileri girdiğinde birileri çıkıyordu. Bir kenara geçip bana gösterdikleri sandalyeye oturdum. Tanıdığım kimse olmadığı için konuşmaya iştirak etmiyor, oturduğum yerden konuşulanları dinliyordum. Yanımdakilerden biri bana rahmetlinin nesi olduğumu sordu. Tanımadığımı, sadece kardeşinin işlettiği marketin bir müşterisi olduğumu duyunca da geldiğimi kısaca anlattım. Anlıyorum dercesine bir yüz işaretiyle başını salladı.
Bir çay ikramından sonra insanlar kalkıp geride kalanlara uzun ömürler temennisiyle taziye evini terk ediyorlardı. içtiğim bir bardak çaydan sonra ben de gitme zamanımın geldiğini anladım. Benden öncekilerin yaptığı gibi yaparak odayı terk ettim. Hala kapının önünde duruyor gelenleri karşılayıp, gidenleri uğurluyordu. Tekrar baş sağlığı ve geride kalanlara uzun ömürler temennime, geldiğim için teşekkürlerini sunarak karşılık verdi.
Merdivenleri inerken o dairenin üzerindeki numarayı ve ismi bir kez daha okudum. Bunu oyundaki sanal arkadaşımla paylaşmalıydım. iyi ama ayağım kırıktı. Kendim gitmiş gibi anlatamazdım. Onun da senaryosunu hazırladım. Hangi ayrıntıyı sorarsa neler söyleyebileceğimi kurguladım. Beklemediğim sorularla karşılaşırsam onları bir şekilde halledebileceğime emin bir şekilde, o gün bilgisayarımın başında hafta başına yetiştirmem gereken onca işe rağmen oyunu açtım ve beklemeye başladım. O gün bağlanmadı. Sigara üzerine sigara yakıyordum. Sonunda pes ettim ve oyunu kapatıp, halletmem gereken işime koyuldum.