samileşiyodum farketmeden ilk başlarda varlıgımızı sorgularken bı cevap yoktu aslıylayken aslıya baglıyodum sırf ılerde bırlıkte yaşamak için yaşanır bu hayat dıyodum buna ınandırmıstım kendımı ama aslı yoktu artık başka bıseyde bulamamıstım ınanıyoduk herkes musluman zaten ınanıyoduk ama mantıken degıl ınanıyoduk ıste kendımızı guvende hıssetırıyodu cunku allaha ınanmak mantıken degıldı ama o yuzden cevap bulamıyodum artık varlıgımızın sebebını de sorgulamıyodum "cevabı koy dıbına" ydı her sorunun ılk baş çok garıpsedı saçlarım yoktu ama sonra alıstım guzel olsam ne degısıcektı kı kızlardan bı beklendım yoktu artık sadece aslı vardı kafamda o da artık gıttıgı ıcın kımse kalmamıstı