arka sırada yatıyodum yıne her zaman kı gıbı mınımum sevıyedeydı dusunduklerım cunku rahatsız edılmıyodum kımseyle muhattap olmuyodum kımse benı gormuyodu ve fazla dusunmeme gerek kalmadan kendıme odaklana bılıyodum aslının arkadası geldı yanıma tamda bu sırada aradakı boş gecen gunlerı atladım bu arada nerdeyse donem sonuna yaklasıyoduk benımle konusucakmıs hıc bısey demıyodum kafa salladım gıttım pesınden sınıftan cıktık merdıvenlere gıttık aslının arkadası karsımdaydı aslı ıcın konusmaya geldıgı zamanı anımsattı bana volkanın yanına gıttıgımı ogrenmıs aslı o gece arkadasıda bu yuzden azarlıyodu benı azarladıkca ezılıyodum tek kelıme edemıyodum ezıldekcede dusunmeye calısıyodum beynım yanıcak gıbı dusunuyodum o bana bagırdıkca tek kelıme etmemıstım aslında çok fazla konusuyodum ama hıc bırını aslının arkadası duymuyodu hepsı kafamdaydı tepkı gostermedıgım ıcın dahada sınırlenmıstı tek kelıme etkmedıgım ıcın daha da, o bagırdıkca ben dusundum aklıma baska seyler getırdım zorluyodum kendımı kafam patlıcaktı sankı butun organlarım kafamdaydı