Duramıyorum amk. Anlatmak istiyorum.
Bundan sonra, gece yatarken, evde tek başıma, rüyalarımda bile onlar olacaktı. Ah kafamı kırsaydılar da uğraşmasaydım. Filmi izledim, gece zor olsada uyumayı becerdim. Ertesi gün salona gittim, televizyonu açıp izlicem, ama açılmıyor. Lan diyorum kendi kendime açılsana be. Televizyon ekranı siyah olduğu için salonun yansıması gorulebiliyor. Ben kumandayla uğraştıgım için televizyonu gormuyorum tabi. Galiba pilindendir diye geçiştirip, televizyona baktıgım an fiilen altıma sıçmıştım. Televizyonun ekranın da, derinler de gozukuyordu. Geliyordu bana doğru, içimden bildigim butun duaları okuyodum ama hepsini karıstırıyordum. Çok yakındı bana, çok. Televizyondan çıkacakken, kan-ter içinde uyandım. Kabusmuş. Çok şükür kabusmus. Ama ilerleyen günlerde bilseydim gerçek gozle gorecegimi hiç uyanmak istemezdim