@6 eyvallah, iyisin haklısın. bunları herkes biliyor zaten, fakat şu var ki insanlar gayet normal bir hayat sürüp birinden (bir kadın veya iş arkadaşı vs) yediği kazıktan sonra senin gibi düşünmeye başlayıp münzeviliğe yöneliyor, benim durumum ise biraz farklı. hiç bir şey yaşamadan dümdüz sıfır çizgisinde giden bir grafik, buna ne demeli? *

gülüyorum ulan vallahi gülüyorum.

neyse ben dersime döneyim, sonra sınıfımı geçicem malum * sonra belki mal mülk ev sahibi olucam, saygın bir insan olucam, fakat insanların anlamadığı şu ki mutluluk, tatmin duygusu eğer etrafta biri yoksa anlamsızlaşıyor

hep kendimi telkin ettim tek başıma güçlü duracağım diye ve inanın bu sadece filmlerde oluyor. yediğim yemeğin tadını tuzunu alamıyorum bazen. ulan insan kendi kendine espri yapıp güler mi? kendi kendine diyalog kurar mı lan? yanımda arkadaşım varmış gibi konuşuyorum bazen yemin ederim