*
Emrah tekrar arabayla uğraşmaya başladı.
-yardım edeyim mi lan napıyorsun. dedim
-yok kardeşim elini bulaştırma, pompayı patlatmış dingil, onu değiştircem sonra başka işi yok zaten. dedi
-iyi o zaman ben bi cemil ustaya bakayım. diyerekten çıktım merdivenlerden.
içeri girdiğimde kaşlarını çatmış bana bakıyordu.
karşısına oturdum.
bi şeyler söylemek lafa girmek için kıvranıyordum ki daha fazla uğraştırmadı beni.
-sende bi haller var. dedi
-var usta. dedim başımı öne eğerek.
-dökül bakalım hayırdır. dedi
-hayır mı şer mi bilmiyorum usta. dedim
derken emrah elindeki tepsiyle içeri daldı.
-ne o lan ben olmadan mı anlatacaksın yengeyi. dedi
-ne iş lan, anlat bakayım, kıvranma amk karı gibi. dedi cemil usta.
ikiletmeden anlatmaya başladım eylül'ü.
emrah pür dikkat beni dinliyor, cemil usta hala bana biraz kızgın olduğu için başka şeylerle uğraşır gibi yapıyor ama emindim ki o da can kulağıyla beni dinliyordu.
en son bu sabah eylül'ün yüzüme bile bakmadığını söyleyerek bitirdim zaten kısa olan hikayeyi.
-anlaşıldı şimdi neden uğramadığın. dedi cemil usta.
anlatırken zaman vermemiştim.
-yok usta dün oldu bunlar zaten. diyerek düzelttim.
-iyi bakalım hadi hayırlısı olsun. dedi cemil usta.
kızgınlığı biraz geçmiş gibiydi.
-ben kaçıyorum usta, taksiye hiç çıkmadım bugün. dedim.
-tamam hadi hayırlı işler. dedi
ayağa kalktım. emrah önden aşağı indi,
ben de tam kapıyı kapatmak üzereydim ki:
-gelmesen de ara, iyi olduğunu bileyim, biz sana boşuna "evlat" demedik. dedi
-haklısın usta, ararım. dedim içten içe çocuk gibi sevinerek.
emrahla da vedalaştıktan sonra arabaya bindim ve durağa doğru sürdüm.