velasıl biz müzede gezmeye dalmışken ben farkına varamadan saatler geçmiş, etrafımıza bir baktık sınıf yok! telaş yaptık sağa sola koşuşturduk en sonunda

melissa sen burda bekle dedim bi turladım heryeri en son kapıya çıktım bir baktım bizimkiler ufaktan otobüse biniyor.
Gittim geri melissayı aldım geldik kapının girişine, otobüse binmemizle öğretmenin nerde kaldınız çocuklar demesi bir oldu, dalmışız hocam pardon diyerek

geçiştirdim ( hayatımın en güzel anlarını yaşıyordum amk evladı ne demek nerdesiniz ) o sırada bir durum oldu hoca aşağı indi, bizim sınıfında arayıpta

bulamadığı fırsat.. tahmin ediyorsunuzdur sanırım sağdan soldan şu söylemler eşliğinde adım adım yerimize yürüyorduk.

" ooooo genç çiftimiz teşrif etmişler "
" hadi hadi hayırlısı "
" ulan helal olsun HardLy ne adamsın lan "
" melissa kaptın çocuğu takılın tabii "
" Son seneye kadar niye beklediniz ahaha "
" darısı bizim başımıza "
" gençler gelmeseydiniz bizde gidiyorduk zaten "

sinir katsayım gıdım gıdım artıyordu, en son bi tane lavuğun söylediği söz bardağı taşıran son damlaydı benim için..

" Olan var olmayan var müzede fantazi he ahahahah "

HardLy : ne diyosun ulan sen gibtiğimin hobbiti eve kadar kucağımdamı gitmek istiyosun otobüste kesin lan sesinizi ( son cümleyi etrafıma bakarak söyledim

bayağı bi etkili oldu herkes sus pus oldu )