Bu dünyaya ilk geldiğim zamanları hatırlamaya çalışıyorum da,
O kadar mutlu bir çocuktum ki daima gülerdim hiçbir nedeni olmasa da gülerdim. Gülmekten elmacık kemiklerim irileşmişti...

Fakat çok geçmeden o kadar fazla ağır ve kötü olaylar üst üste artarda geldi ki.

Aşırı duygusal bir insandım hayalperesttim çabuk aşık olup hoşlanırdım. O kadar çok kız tarafından reddedildim ki sayısını bilmiyorum duygusal olduğum için geceleri ağlıyordum yemek yemiyordum nefes bile almak istemiyordum...
Üstüste gelen kayıplar, aldığım darbeler, hastalıklar... O zamanlar anlayamamıştım kendimi bu kadar yoruyor olmamın ileride bende pgibolojik bir hasar bırakacağını.

Devam ediyorum