bende duvara bakıyordum öyle çaresizce. sanırım bu ev puştun dedesinin olmalıydı ki zaten duvarda asılı olan tüfekten de belli oluyordu. benim dedemde küçükken bana tüfek kullanmayı filan öğretmişti. biliyordum az çok. herneyse

içeriye önce puşt girdi. sallanıyordu, baya içmişti arkadaşlarıda aynı şekildeydi. bende nasıl kurtulurum diye plan yapıyordum kafamda. çünkü bunun tekrar yaşanmasını istemiyordum. pgibolojimi düzeltmeye çalışırken bir daha olmasına göz yumamazdım. neyse bu bana doğru yürüdü yanıma oturdu t-shirtünü çıkartmaya çalışıyor filan. bu salak t-shirtünü çıkartırken çok fazla zorlanıyor resmen sarhoş olmuştu ki tam çıkartmaya çalışırken koltuğa yan bi şekilde yattı.

benim aklıma hemen duvarda ki tüfek geldi. dışardakilerin ceplerinde ki bıçaklardan başka bişeyleri olmadığını biliyordum. tüfek görünce korkup kaçacak tiplerdendiler. hele ki benim cinnet geçirdiğimi anlarlarsa kesinlkle uzaklaşacaklardı. o an tek istediğim tüfeğin dolu olmasıydı çünkü eğer boş olduğunu anlarlarsa kurtuluşum olmayabilirdi. en azından bir el havaya atardım içinde kalan diğer fişeklede onları korkuturdum gibisinden planlar kuruyordum kafamda. çünkü o an kendimi savunacak başka hiç birşey yoktu etrafta. buna mecburdum o an ki pgibolojimi kesinlikle anlayamazdınız..