*
4lüleri yakmış ambulansın zütüne yapışmıştım.
ambulans şöforü sağolsun hızlı sürüyordu.
ben neredeyse tam gaz gidiyordum arkasından.
ışık mışık dinlemeden bastık gittik.
"ablanız dayanır belki ama bebek için bi şey söyleyemem" demişti görevli.
kızmayın beyler ama o an bebek gibimde bile değildi, sadece "allahım nolur ablama bişey olmasın" dedim hastaneye gidene kadar içimden.
hastaneye gelmiştik.
hemşireler kapıda bekliyorlardı. arka kapısını açtılar ambulansın.
sedyeyi indirdiler ve koşar adımlarla içeri girdiler.
ben de arabayı kapının ağzına bırakıp koştum arkalarından.
kapıdaki görevli
-hoop, kardeşim arabayı buraya bırakamazsın. dedi
gibimde değildi o an, yürümeye devam ettim hızlı hızlı.
ama sonra
-kime diyorum, burası ambulans yolu hocam. deyince bir anda kendime gelmiştim.
ama yine de dönüp arabayı çekecek durumda değildim.
elimdeki anahtarları görevliye doğru fırlattım direk.
adam anahtarları havada yakaladı.
arkamdan söyleniyordu ama uzatmamıştı neyse ki.
hemşireler ablamı taşıdıkları sedye ile birlikte koridorun köşesinden döndüler.
ameliyathane tarzı bi odaya girdiler.
hemşirelerden biri aysel'le konuşuyordu.
aysel durumu anlattı ve ablamın doktorunun adını söyledi.
bizim doktor hastanede yoktu ama, hemşire danışmayı arayarak doktorun ismini söyledi ve "acil gelmesi gerek" dedi.
ameliyathaneye girenler de çıkanlar da çok telaşlıydı.
herkes birbirine bi şey diyordu.
içerdeki doktor dışarı çıkıp, hemşireye,
- B rh - kızım. dedi
hastanede B rh - kan yoktu.
hemşire yanımıza gelip bizim kan grubumuzu sordu, ikimizinki de tutmuyordu.
telefonla orayı burayı aradı,
sonra diğer hemşire koştur koştur bizimkinin yanına geldi
-kan bankasından almamız gerekecek, ne kadar zamanımız var. dedi
-zamanımız yok. dedi bizim hemşire.
o sözü beni hareketlendirmeye yetmişti.
cebimden telefonu çıkartıp sağı solu arayacaktım.
kan bankasından kan istenmişti ama ne kadar erken gelirse o kadar iyiydi neticede.
önce rüstem abi'yi aradım. ablamın kötü olduğunu, hastanede olduğumuzu söyledim. rüstem abi ilk şoku atlattıktan sonra duraktakilere sordu önce, sorduklarımın bi kısmı aranan kan grubundan değildi, geri kalan cahil binler ise kan gruplarını hiç bilmiyordu. zaman kaybetmeden telefonu kapadım.
emrah'ı aradım.
-emrah kan grubun ne. dedim
-ne diyon lan bu neyin makarası. dedi
-emrah acil durum, kan grubun ne. dedim panikle
emrah durumun ciddiyetini anlamıştı ve direk cevap verdi bu sefer.
-0 rh +. dedi
-cemil ustaya da sor, B rh - ise acil beni ara. diyerek konuşmasına fırsat vermeden kapadım telefonu. aysel de sağı solu arıyordu ama kimsede yoktu dıbına koduğum kanı.
telefon rehberimde aramadığım bi tek ceyda kalmıştı.