artık okulda daha iyiydim. yani en azından kafayı vurup uyumuyordum. yine tenefüslerde kantine, bahçeye çıkıyordum
basketbol oynuyordum. hülya hocayla konuşuyordum. bazen fatih hoca bana anılarını anlatıyordu amk.
beni çocukları gibi seviyordu bu çift. zeynep de sessizdi beyler. yani tam olarak neydi sorun bilmiyordum.
oda içine kapanmıştı iyice.

zehra zeyneple konuşmaya çalışıyordu ama bi şey öğrenememiş.
yunus da sevdiği kızla birlikteydi işte. aslında birlikte fazla takılamıyorduk. normaldir dedim.

tek başımaydım. bu arada zehranın dediğine göre yunusun sevgilisi selenin sınıfında bi kız beni seviyormuş

ama kızı bi görseniz beyler. okulun atıydı amk. ulan benim neyimi sevmiş o kız diyip duruyordum.
aslında gibimde değildi ama zeynebi kıskandırabilirdim.

böyle bi şey yapmadım beyler, yapamazdım. yani zeynep kıskanacak diye bi şey yoktu. beni seviyor muydu bilmiyordum.

hem seviyorsa da öyle bi tak yemek bana yakışmazdı.
neyse bu kız geldi benle konuşmaya falan çalışıyor.

derdin ne? dedim. ne oldu da benle konuşmaya başladın?

-seni seviyorum ahmet. ister inan ister inanma ama çok farklısın

bak ben başka birini seviyorum. seni kırmak istemiyorum ama anlayış göster

dedim beyler. yapmam lazımdı. nasıl olsa bi kızdı ve kırmadan bu işi halletmem lazımdı