Eşyalarim ve Bavulumla Koğuşa ilk girdiğim günu hatirliyorumda çok kötüydu be.Hayatim bomtak olmuştu bi anda. Selamun Aleykum Diyerek Daldim Çekinerek.6-7 kişi aldi selamimi o kadar. Zaten 16-17 kişi kadardik benle birlikte. Gözler bana çevrildi hemen bende onlara baktim oyle aval aval. Boş bi ranza gördum alt kati boştu ilerledim oraya doğru. Oturdum yavaşca çarşaflari yeniydi , çokta olmasada yumuşak yatakti buna bile sevinmistim çocuk gibi.2-3 kişi geldi yanima selam verdiler allah kurtarsin fasillari falan. Firladi içlerinden 30 yaşlarinda biri , neden düştun buralara genç anlat bakalim dedi. Cinayet abi dedim , ben öyle deyince bi sustular hafiften katil falan sandilar beni heralde ürktüler. Anlattim kisaca özet geçtim biraz hoşbeşten sonra dağildilar. Eşyalarimi falan çikarttim yerleşme fasli bitti.Bi dolandim içerde zaten buyuk bi koguş değildi. Orta yaşli bi dayiyla biraz muhabbetten sonra tekrar geçtim yerime. Biraz kafami dinlemem kendime gelmem lazimdi. Herşey çok hizli gelişmişti bi anda nerde bulmuştum kendimi , oysaki bu daha iyi hallerimdi ilerde başima geleceklerden habersiz bu halimi dibe vurmuş olarak goruyordum.