Abi söylemek isteyip de söyleyemediğim ya da her gece uyumadan önce beynimi yiyip bitiren ne varsa yazmışsın helal olsun. Yalnız olmadığımı bilmek o kadar içimi rahatlattı ki bilemezsin. Ben de bikaç yıldır bu düşüncelerle yaşamaya çalışıyodum. Her seferinde kendime soruyodum ben mi biyerde hata yapıyorum diye. Geçen sene bigün dedimki yeter lan birazda ben hava atayım yeteneklerimi ayarsızca yerli yersiz sergiliyim ama keşke demez olaydım. Baktım ortamlarda sözüm geçmeye başlıyo herkes beni konuşuyo falan iyi geldi bu bana dedim ve devam ettim. Hoşlandığım bi kız vardı baktım bna bi yakınlaşma gösterir gibi oluyo falan yapıştırsım teklifi kabul etti tabi. Ben nası mutluyum ama . Neyse iki hafta sonra dedimki yeter bu kadar tadında bırakayım şu popi çocuk olma işlerini eski halime döneyim dedim. Hem artık sevgilim var saygınlığımda var. Neyse bırakır bırakmaz kızdan gibtiri yedim artık eskisi gibi olmadığımı falan söyledi herşeyim elimden gitti zaten. Bu şekilde bi senem geçti. Hayaller dünyasında gibik bir sene. Uzun bir süredir mutsuzdum artık biraz toparladım şükür. Yani diyeceğim o ki abi sen yolunda devam et elbet bizim gibilerde mutlu olur bigün yeterki adam olalım.

Edit: Bide eziksin malsın diyenlere sakın aldırış etmeyin bırakın kendi kibirlerinde boğulsunlar.