-ne işin var burada?
diye soruyordu. Ulan gibik sen kimsin benim iş yerim benim çalıştığım resepsiyonda bana burada ne işin var diye soruyosun.
+ ben burada çalışıyorum. Diyebildim.
Yüzünde alaycı bi gülümsemeyle
-yine hiç bişey hatırlamıyosun dimi? Başa dönüyoruz ama ben bıktım bu olaydan. dedi
Ulan ne olduğunu anlayamıyorum in mi cin mi yatır mı katır mı? Kapı kilitliydi içeriye nerden girdi. Beni nerden tanıyo, neyin başına dönüyoruz, neleri hatırlamıyorum. Delirdim mi lan yoksa diye içimden söylenirken isimliğindeki ismi görünce noluyo lan diye bağırdım. isimlikte benim adım soyadım yazıyordu.
-şşştt sakin ol otur şuraya anlatıcam her şeyi. Dedi
Oturdum bi bardak su verdi ve anlatmaya başladı.
308 numaralı odanın kapısı zamanda yolculuk yapabildiğim bir kapıymış. Kapı yine bir gün böyle açık kalmış ve ben bu kapıyı keşfetmişim. Yalnız olayın sırrı şimdiki zamana geri döndüğümde her şeyi unutuyor olmamdaymış. Bilinçaltım her geleceğe gitmek istediğimde kapıyı açık gibi gösteriyor ve benim oraya gitmemi sağlıyor. Ama buraya 2034’e her geldiğimde her şeyi ilk defa yaşıyor gibi oluyormuşum. Ama gelecekteki ben her şeyi hatırlayabiliyormuş. Tüm bunları hatırlamam için bana bu durumu anlatan bir flash disk verse de disk ilerinin eski bilgisayarlarında okunamıycak bir teknolojide olduğu için açılmamış. O yüzden flash’a göre daha ilkel bir yolla kağıda yazıp her şeyi verdi. Şuan bu notları okumamdan sadece 10 dakika geçti ve sizlerle paylaşıyorum.