1 yıl oldu be. zütüme çomağı sokalı tam 1 yıl oldu. Her şeyimdin sen benim. Çok değil birkaç ay bekleyecektin. Sen naptın beklemek yerine benim en yakın arkadaşıma yürüdün. En yakın arkadasim demeye bile utaniyorum. Herkes unuttum, atlattım sanıyor. Çünkü unutmuş gibi yapıyorum. Gayet cool bi sekilde off tatlim ya iki ezik birbirini buldu işte diyorum. Halbuki icim kan ağlıyor. Bugün o şıllığın doğum günü. Ne yaptınız? Ona da evde yemek hazirladin mi? Sonra gül dolu odana zütürüp dakikalarca sarıldınız mı ? O da mutluluktan ağladı mı? Ben hep, evde oturalim napcaz disari cikip diyordum ya. Niye biliyor musun? Sırf paran yoktur diye seni düşündüğüm icin. Simdi bakiyorum o kevaşeyle gitmediğiniz mekan kalmamış. Eeeee yemeyenin malini yerler. Sahi çok mu sevdin onu?