meltem sakinleştirmeye çalıştıkça 'benim bişeyim yok rahat bırak, yalnız bırak beni' diyordu. evden çıkmam lazım diye düşündüm. kardeşini azarlıyordu, beni napsındı? 'yapabilecegim bişey var mı' diye sordum yine de. olmadığını bile bile...

evden çıktım, çıkarken meltemle bi göz göze gelişimiz vardı ki sormayın. ulan her yeri yakıp yıkmak istiyordum ama elimden bişey gelmezdi. hande zor durumdaydı bu şekilde olmazdı. meltemi de üzmemem lazımdı, gittim sarıldım. yalandan gülümsedim, o da aynı şekilde gülümsedi. yalan olduğunu biliyorduk ikimizde çünkü içimiz acıyordu. son kez öpüp çıktım evden