annemin çalıştığı yerdeki arkadaşlarından biri anneme evlenme teklif etmiş. direk yüzüğü çıkartıp evlenir misin dememiş tabi. seninde çocuğun var benimde çocuğum var. ben senin çocuğuna babalık yaparım, sende benim çocuğuma analık yaparsın demiş. annemin benim fikrimi alması hoşuma gitti. içim el vermesede annemi paylaşmak istemesemde seçimi anneme bıraktım. annem biraz düşünmek istediğini söyledi ve evlenmeye karar verdi. tabi bu birazda uzun bir süreç ilk önce biraz daha tanımak istediğini söyledi adamı. eğer sana babalık bana kocalık yapamayacak biriyse reddederim dedi.

hafta sonunun bitmesiyle tekrar istanbula döndüm. derslere girdik çıktık derken mert adında bir çocuğun benden hoşlandığını öğrendim. mert bizim sınıftaydı. çok fazla konuşan bir tip değildi. ne yalan söyleyeyim açıkcası yakışıklıda bir çocuktu. ama güvenemiyordum. ben geçmişimdeki pisliğimle insanların hayatlarını mahvetmek istemiyordum ki beni bu şekilde bir erkeğinde kabul edeceğini düşünmüyordum.